در روزهاي آغازين خرداد سال 1385 نماينده وقت عنبرآباد در مجلس شوراي اسلامي اعلام كرد، در اين شهرستان، روستايي كشف شده كه اهالي آن از ساده ترين امكانات رفاهي محروم هستند و در غار زندگي مي كنند. اكنون و پس از گذشت ده سال از آن تاريخ در اين شهرستان همچنان روستاهايي وجود دارد كه مردمانش با كم ترين امكانات و در كپر زندگي میكنند.
به گزارش «تابناک»، علي زادسر، نماينده وقت مردم جيرفت و عنبرآباد در مجلس شوراي اسلامي در خرداد سال 1385 و در حاشيه يك جلسه علني به خبرنگاران گفت: «در زمستان سال 84 روستايي در 120 كيلومتري شهرستان عنبر آباد كشف شد كه مردم آن همانند مردم غارنشين بوده و برهنه هستند و با برگ درخت تغذيه ميكنند». وي با بيان اين كه نام اين روستا «بيد نكوئيه» است، اظهار داشت: «اين روستا در كوه واقع شده كه حدود 200 نفر در آن زندگي ميكنند و هرگز از دره ها و بيشه هاي محل سكونت خود خارج نشدهاند».
نماينده اي كه گويا خود نيز از روستاي مذكور ديداري نداشت، بنا به شنيده هايش اضافه كرد: «ساكنان اين روستا هرگز در عمر خود وسيله نقليه نديده و از دارو و دكتر هم تاكنون استفاده نكرده اند. اين نماينده مجلس در آن زمان اعلام كرد كه قريب 40 درصد مردم منطقه كپرنشين هستند و هنوز روستاهاي كشف نشده در آنجا وجود دارد».
اكنون و پس از گذشت ده سال از انتشار اين خبر عجيب، «تابناک» تلاش كرد تا از طريق گفتوگو با مسئولين شهرستان عنبرآباد ابعاد مختلف اين موضوع را بررسي کند.
در همين رابطه، نادر ملایی، معاون سیاسی و اجتماعی فرمانداری شهرستان عنبر آباد به «تابناک» گفت: «اين خبر به اين شكلي كه نماينده وقت اعلام كرد، كذب محض است و در آن به شدت اغراق شده است. آنهايي كه اين موضوع را طرح كردند، دنبال آن بودند كه با طرح اين مسائل براي خود اعتباري كسب كنند. البته اصل موضوع صحيح است و مشكلات رفاهي در اين منطقه وجود دارد. همين الان هم اگر كسي به مناطق مذكور مراجعه كند، زردی چهره ها و فقر مالی اهالی را به خوبي میبيند و مردم همچنان در كپر زندگي میكنند. از جمله ساکنان روستاهاي بيدنكوئيه، حاجي آباد بونگلو و تنگ شاه».
معاون سياسي و اجتماعي فرمانداري عنبرآباد افزود: «برخي از روستانشینان منطقه در كپر زندگي میكنند و دولت پيگير است كه به وضعيت آنها سامان دهد. برخي از آنها حتي درآمدي ندارند و در بيابان زندگي ميكنند. هرچند دولت تلاش ميكند براي آنها مسكن تهيه كند، آنها اين موضوع را قبول نمیكنند و به زندگی در طبيعت عادت كردهاند. آنها اگر تصميم بگيرند جمع بشوند و در كنار يكديگر زندگي كنند، میتوان مشكل منطقه را حل كرد».